Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΝΕΙΡΟ
Η θεατρική ομάδα του Μουσικού σχολείου Αγρινίου γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη για έκφραση και δημιουργία των εφήβων μας σε μια εποχή που οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις των παιδιών μας καθώς και ο παθητικός τρόπος ζωής δεν αφήνουν χώρο να αναπτυχθεί η δημιουργικότητα και η φαντασία της ευαίσθητης εφηβικής ηλικίας. Το σχολικό ωράριο, το απογευματινό τρέξιμο στα φροντιστήρια, η στενότητα του χρόνου λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων των παιδιών μας, η εξαφάνιση της αλάνας και των αθλοπαιδιών προκειμένου να υπάρχουν χώροι ανάπτυξης των αγαθών της φιλίας και του παιγνιδιού που έχουν ανάγκη τα τρυφερά νιάτα, καταντούν τα παιδιά μας από πρωταγωνιστές σε παθητικούς δέκτες του έργου της ζωής.
Η σχολική ζωή είναι από την φύση της μια κοπιώδης και αγχωτική διαδικασία. Ωστόσο μέσα από το θεατρικό παιγνίδι έχουμε την ευκαιρία να αναψηλαφήσουμε τη χαμένη έννοια της κοινότητας μέσα από την ανάπτυξητης ομαδικότητας και της συνεργασίας. Σαν προέκταση αυτού του έργου και εφόσον τα παιδιά μας το επιθυμούσαν διακαώς, η θεατρική ομάδα καταπιάνεται κάθε χρόνο και σε ώρες εκτός σχολικού προγράμματος – όποτε είναι δυνατόν να βρεθούν- με το ανέβασμαθεατρικών έργων. Έτσι τη σχολική χρονιά 2004, η θεατρική ομάδα ανέβασε το παραμυθιστόρημα του Παντελή Φλωρόπουλου«Ο βασιλικός του βασιλιάΒασίλη» με τη συμμετοχή 60 μαθητών από το δυναμικό του σχολείου και την ταυτόχρονη απόλαυση όλων σχεδόν των παράλληλων δραστηριοτήτων του σχολείου όπως χορευτικού, χορωδίας, μουσικής.
Το 2005 η θεατρική ομάδα μέσα από το πρόγραμμα που απαιτούσε την σχολαστική ψηλάφηση του θεατρικού ρόλου, παρουσίασε τρία μικρά μονόπρακτα που μας έφεραν πιο κοντά στην έννοια του θεάτρου και αποτέλεσαν γέφυρα για το φετινό μας πολυπρόσωπο και απαιτητικό θεατρικό έργο του Σαίξπηρ «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» που θα παρουσιαστεί τον Απρίλη στα πλαίσια του μαθητικού φεστιβάλ Αγρινίου και στους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες Θεάτρου που διοργανώνει το ΥΠΕΠΘ.
Το έργο του Σαίξπηρ «΄Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας», είναι μια σπουδή στον έρωτα μέσα από μια ανάλαφρη οπτική γωνία με την ανάλογη ποιητική γλώσσα και την επιδέξια φαντασία του συγγραφέα. Οι πρόβες γίνονται Κυριακές στο χώρο του σχολείου θυσιάζοντας, όπως είναι φυσικό τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο όλων μας και ιδιαίτερα των μαθητών που συμμετέχουν. Ελπίζουμε όμως ότι ο κόπος μας θα ανταμειφτεί από το αποτέλεσμα της φιλότιμης προσπάθειας μας. Σε κάθε περίπτωση η πορεία προς το αποτέλεσμα – παράσταση, είναι από μόνη της μια ανταμοιβή, αφού όλοι μας γίναμε πιο πλούσιοι μέσα από την εμπειρία των προβών. Αλλάπερισσότερα θα πούμε μέσα από την ίδια την παράσταση!
ΒΑΙΑ ΣΠΥΡΕΛΗ
(Υπεύθυνη για τη θεατρική ομάδα)
Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας
Σαίξπηρ Μετάφραση: Ερρίκος Μελιέ
Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται στη σκηνή:
Ιππολύτη: Ειρήνη Μαυρομάτη – Ελενίκη Μαυροπούλου
Θησέας: Γιάννης Νταλιάνης
Αιγέας: Κωνσταντίνος Σαράκης
Ερμία: Βάσω Καψάλη
Δημήτρης: Ζώης Τασούλας
Λύσανδρος: Πάρις Κωνσταντάρας
Ελένη: Σταυρούλα Σβόλη
Σανίδας: Σάμι Αλ Σάλεμ
Σαϊτας: Κωστής Σκαμνέλος
Φυσούνης: Σωτήρης Βραχάς
Βελόνης: Θανάσης Ρακάς
Καζανάς: Πάνος Παπαδημητρίου
Ροκάνης: Νίκος Ζώγας
Πουκ: Χριστίνα Ζωγα
Ξωτικό: Ράνια Ζορμπά- Γρηγοριάδου
Όμπερον: Εύη Λαμπροκωστοπούλου
Τιτάνια: Νίκη Μπαλωμένου- Ηρώ Καψάλη
Φιλόστρατος: Κωνσταντίνος Σαράκης
Τελώνια: Σωτηρία Γουρνάκη- Γρηγορία Κασούμη-Νάνσυ Μάρκου- Μαρία Ντόκα-
Κατερίνα Παπαθανασίου- Δήμητρα Κουτουβέλη -Θανάσης Ρακάς
Σκηνοθεσία – Διδασκαλία ρόλων: Βάϊα Σπυρέλη
Σύνθεση-Μουσική διδασκαλία:
Τραγούδι ξωτικών: Άννα Πανοπούλου
Αυτοσχεδιασμοί- Μουσικές γέφυρες Παναγιώτης Μαμασούλας
Σκηνικά: Βασίλης Ραμμόπουλος
Ομάδα σκηνικών και βοηθών σκηνής:
Ηλέκτρα Δροσοπαναγιώτη-Κώστας Κιζινόπουλος- Μαρία Κατσούπη -Δόσιου Καλομοίρα - Φαίη Φλωροσκούφη - Άρης Παπαθανασίου - Βάσια Σπαρτινού - Βάσω Στεργίου
Ευχαριστούμε
Το ΔΗΠΕΘΕ ΑΓΡΙΝΙΟΥ, ιδιαίτερα τον Θοδωρή Γκόνη για την διευκόλυνση στην παρουσίαση της παράστασης, τον Κωνσταντίνο Καραδήμα για τη βοήθειά του στην επιλογή των κοστουμιών, τον Βασίλη Ραμμόπουλο και το εργαστήρι « ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ» για τη διάθεση των σκηνικών, το Γυμνάσιο Κατούνας και το Θοδωρή Πιστιόλη για τη διάθεση φροντιστηριακού υλικού από δική τους παράσταση του ίδιου έργου.
Εξαιρετικά ευχαριστούμε τη θεατρολόγο Ευτυχία Πανουτσοπούλου για το χρόνο που διέθεσε και την πολύτιμη βοήθειά της στη σκηνοθετική προσέγγιση.
Τα παιδιά γράφουν για την εμπειρία τους:
Σαΐτας - Κωστής Σκαμνέλος: «Πριν ξεκινήσουν οι πρόβες για το θεατρικό νόμιζα ότι Σαίξπηρ είναι μάρκα απορρυπαντικού. Με τις πρόβες όμως, μπερδεύτηκα. Ο Σαίξπηρ βέβαια, είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας που έγραψε ότι τα όνειρα είναι κάτι σαν την αγάπη ή ότι η αγάπη είναι κάτι σαν τα όνειρα, ότι και τα δύο έχουν γέλια και κλάματα και μπορούν άνετα να σε μεταμορφώσουν από άνθρωπο σε γαϊδούρι. Αυτό δεν το έμαθα με τον εύκολο τρόπο. Διέθεσα σχεδόν όλες μου τις Κυριακές αποστηθίζοντας ολόκληρα κατεβατά, τρέχοντας, ακούγοντας συμβουλές και παρατηρήσεις, συμμετέχοντας σε ίντριγκες, διαπλοκές και διαπληκτισμούς. Και είμαι διπλά μπερδεμένος, γιατί όλη αυτή την κατάσταση την εύρισκα υπέροχη.»
Πουκ - Χριστίνα Ζώγα. «Μέσα από τις πρόβες ταξιδέψαμε σε ένα μαγικό κόσμο που κυριαρχεί το όνειρο και το παραμύθι. Μακάρι να μην τέλειωνε ποτέ!!!»
Αιγέας - Κώστας Σαράκης «Μάθαμε τι σημαίνει συνεργασία και φτάξαμε μια ομάδα που δεν πρόκειται να χαλάσει ακόμα και μετά την παράσταση».
Τελώνιο - Ράνια Ζορμπά – Γρηγοριάδου «Μέσα απ το έργο που παίζουμε ζούμε ένα όνειρο που μας μαθαίνει τη ζωή των παλιών, των ξωτικών και των ερωτευμένων. Μαγικά πράγματα συνδέονται τόσο γλυκά με την πραγματικότητα που μας κάνουν να ζούμε όλο το έργο λες και είναι η ζωή μας!»
ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ…
“We are all made of dreams, and our life stretches from sleep before birth to sleep after death”
Όλα ξεκίνησαν μια Κυριακή του Οκτώβρη όταν πολλά παιδιά από το σχολείο μας ανταποκρίθηκαν στο πρώτο κάλεσμα της Θεατρικής ομάδας και μαζεύτηκαν στο σχολείο για μια πρώτη συνάντηση. Ακούστηκαν διάφορες προτάσεις για την επιλογή του έργου που θα ανεβάζαμε φέτος και τελικά αποφασίσαμε να ανεβάσουμε το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», του Σαίξπηρ.
Όλοι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα να ανεβάσουμε Σαίξπηρ. Όλοι οι ρόλοι επιλέχτηκαν από μας - η υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας κυρία Βάια Σπυρέλη έθεσε το κριτήριο για την επιλογή τους «να αγαπάμε αυτό που κάνουμε άσχετα αν πιστεύαμε ότι διαθέταμε ταλέντο ή όχι»-. Έτσι βουτήξαμε κι εμείς στα βαθιά να κολυμπήσουμε, ξέραμε δεν ξέραμε κολύμπι. Αρκεί να το ευχαριστιόμασταν!
Άρχισαν αμέσως οι συζητήσεις, οι πρώτες πρόβες και τα γέλια. Στην αρχή φάνηκε σε όλους εύκολο αλλά κανείς δεν ήξερε τι θα ακολουθούσε…..!!
Πρώτα απ όλα όσο διαρκούσαν οι πρόβες άρχισαν οι απώλειες. Πολλά παιδιά δεν άντεξαν το βάρος της πολύωρης ενασχόλησης μιας και οι πρόβες γίνονταν μόνο Κυριακές! Ουφ… μια μέρα μας έμενε και την κλείσαμε με το θεατρικό! Και τι δεν περάσαμε… Ασκήσεις χαλάρωσης, ασκήσεις έκφρασης, ασκήσεις ορθοφωνίας… Πειθαρχία και φωνές από τη σκηνοθέτιδα… Αλλά τι περίεργο… Τη βρίσκαμε!
Όσο περνούσε ο καιρός το έργο άρχισε να παίρνει ζωή. Έφευγε από το χαρτί και ανέβαινε στη σκηνή! Κι εμείς ήμασταν οι μάγοι που το μεταμορφώναμε σε ένα αληθινό όνειρο! Η ώρα μας περνούσε ευχάριστα και δημιουργικά, η φιλία μεταξύ μας δυνάμωνε, όλες οι στιγμές που ζήσαμε μεταξύ μας ήταν ανεπανάληπτες. Σε κάθε πρόβα δημιουργούσαμε μια ατμόσφαιρα μοναδική, μαγική, γεμάτη. Ξεχνιόμασταν με τα παιδικά όνειρα, αφήναμε τη φαντασία να καλπάζει, και γέλια …πολλά γέλια που τις 3-4 ώρες που ήμασταν στο σχολείο ξεφεύγαμε απ’ την πραγματικότητα και ζούσαμε στο δικό μας όνειρο.
Οι πρόβες συνεχίζονταν κανονικά, αλλά όταν πάρθηκε η απόφαση να ανεβεί στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου και να πάει στους Καλλιτεχνικούς Αγώνες στην Πάτρα ο ρυθμός άρχισε να γίνεται όλο και πιο γρήγορος. Τρέχαμε και δε φτάναμε… Οι ώρες των πρόβων αυξήθηκαν και όλοι ήταν αγχωμένοι!! Μέχρι την παραμονή της παράστασης δεν ήταν όλοι εκεί, ούτε είχαν τακτοποιηθεί κάποιες λεπτομέρειες!!
3 Απριλίου η μέρα της παράστασης !!!
Μοιραστήκαμε τις δουλειές μεταξύ μας. Άλλοι θα έκαναν υποβολείο, άλλοι θα ήταν διευθυντές σκηνής, άλλοι θα φρόντιζαν για τα σκηνικά και τα κουστούμια… Όσο για το μακιγιάζ… τα καταφέρναμε μόνοι μας. Λίγη φαντασία στις πινελιές και το αποτέλεσμα φανταστικό! Και η στιγμή είχε φτάσει… Όλοι είχαμε κανονίσει να αφιερώσουμε την παράσταση σε δυο κορίτσια δικά μας, τη Μαρίνα και την Άρτεμη που δυστυχώς μας άφησαν νωρίς. Και αρχίσαμε…..!!!!
Όλοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν παντού! Στις αλλαγές κουστουμιών, σκηνικών, άλλοι ειδοποιούσαν τα παιδιά - που ξεχνιόντουσαν «λιγάκι» στα παρασκήνια - με το εσωτερικό τηλέφωνο της σκηνής και γενικά όλα κυλούσαν ήρεμα και τόσο οργανωμένα λες και κάτι μαγικό είχε βοηθήσει να παν όλα καλά…!!! Τα παιδιά ήταν καταπληκτικά πάνω στην σκηνή. Όλα είχαν πάει καλά τελικά και ήμασταν χαρούμενοι, που το χειροκρότημα στο τέλος ήταν κάτι το υπέροχο και δικαίωσε όλους μας τους κόπους! Αποσπάσαμε συγχαρητήρια από όλους και πάλι. Νιώσαμε τόσο σημαντικοί και ξεχωριστοί εκείνη την βραδιά. Όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα……
Την επόμενη Κυριακή ήταν η τελευταία πρόβα για τους Καλλιτεχνικούς. Βέβαια κανείς δεν πήρε σοβαράαυτή την πρόβα!! Ήταν λες και διακωμωδούσαμε το έργο! Όταν τελείωσε η πρόβα κάναμε μια συζήτηση πολύ σημαντική. Συμφωνήσαμε πως στους Καλλιτεχνικούς Αγώνες δεν πάμε να διαγωνιστούμε με σκοπό να πάρουμε το βραβείο, αλλά για να δείξουμε τη δουλειά μας και να περάσουμε καλά χωρίς την αγωνία για την πρωτιά.
Φτάσαμε λοιπόν…Δεν ήμασταν και ιδιαίτερα χαρούμενοι, γιατί ξέραμε ότι θα ήταν η τελευταία μας παράσταση. Έτσι δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό και νομίζω πως αυτό φάνηκε. Βέβαια είχαμε και δυσκολίες, γιατί δεν είχαμε ούτε σκηνικά ούτε την άνεση να κινηθούμε στην σκηνή. Αλλά όλα λύθηκαν στο τέλος. Παίξαμε τέλεια! Και έτσι πήραμε το δεύτερο βραβείο με την αξία μας! Όλοι το χαρήκαμε στην απονομή και σηκώσαμε ψηλά την πλακέτα κι ας μην ήμασταν οι πρώτοι, μέσα μας νιώθαμε πως είχαμε πάρει το καλύτερο βραβείο!
Να τι γράφει για μας το σκεπτικό της επιτροπής:
«Το Β΄ βραβείο στο Μουσικό Σχολείο Αγρινίου για την παράσταση «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ. Η επιτροπή επιβραβεύει τη συνολική προσπάθεια των μαθητών που λειτούργησαν σε πλαίσια αυτοσχεδιασμού ενσωματώνοντας γόνιμα το θεατρικό παιγνίδι και αποδίδοντας έτσι σε υψηλό βαθμό το παιγνιδιάρικο πνεύμα του Σαιξπηρικού λόγου. Χρησιμοποίησαν δημιουργικά το χώρο της σκηνής. Απέδωσαν τους ήχους του δάσους με αξιοσημείωτη ζωντάνια ώστε αυτοί να αποτελέσουν αναπόσπαστο μέρος του σκηνικού, αλλά και της σκηνοθεσίας, όπως απαιτεί το έργο…..»
Αυτά τα λόγια είναι για μας το καλύτερο βραβείο, γιατί έδειξε πόσο σημαντική είναι η συνεργασία και η αφοσίωση της ομάδας σε ένα κοινό στόχο. Στη δική μας περίπτωση ο στόχος ήταν το θέατρο.
Είμαστε σίγουροι ότι όπως και σε μάς έτσι και σε όλα τα παιδιά της θεατρικής ομάδας αυτό που αρχίσαμε πριν από μήνες και τώρα έφτασε στο τέλος του… ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ!!!
Ελενίκη Μαυροπούλου – Κωστής Σκαμνέλος