Open menu

ΟΔΗΓΟΣ ΚΑΛΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

της Γεωργακοπούλου Μαρίας- Αγλαΐας, Μουσικολόγου

 

Κάθε κοινωνική εκδήλωση διέπεται από κανόνες συμπεριφοράς. Ακόμη κι αυτές που έχουν σχέση με έκφραση συναισθημάτων και ιδεών, όπως οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Ειδικά οι συναυλίες έργων της λεγόμενης «κλασσικής» μουσικής, όπου οι μουσικές μορφές, που παρουσιάζονται, είναι αρκετά περίπλοκες και ο βαθμός συγκέντρωσης των εκτελεστών είναι αρκετά μεγάλος.

Οι Έλληνες κατά κοινή ομολογία αποτελούμε ένα θερμό ακροατήριο συναυλιών. Όμως υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τη θετική ατμόσφαιρα σε ένα συναυλιακό χώρο από μία ανεπιθύμητη. Κάθε ακροατής, λοιπόν, θα πρέπει να έχει υπ’ όψιν του κάποια πράγματα προσερχόμενος σε κάποιο χώρο για να ακούσει κλασσική μουσική.

 

Κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας

Είναι πολύ σημαντικό για τους ακροατές να γνωρίζουν πως δεν είναι ούτε σωστό, ούτε επιτρεπτό στους περισσότερους συναυλιακούς χώρους να εισερχόμαστε στην αίθουσα κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας. Περιμένουμε είτε το διάλειμμα, ή ακόμη το τέλος κάποιου μουσικού μέρους για να μπούμε, εφόσον το επιτρέπουν οι υπεύθυνοι του θεάτρου.

Στη συνέχεια μένουμε χαλαροί στο κάθισμά μας μέχρι και το τέλος της συναυλίας. Δε σηκωνόμαστε ποτέ από τη θέση μας πριν αποχωρήσουν οι συντελεστές από τη σκηνή (σολίστ- μαέστροι- ορχήστρα). Δεν υπάρχει χειρότερη εντύπωση για έναν μουσικό επί σκηνής από το να αντικρίζει γυρισμένες πλάτες, που αδημονούν να βγουν από το χώρο. Αν φυσικά υπάρχει έκτακτη ανάγκη για αποχώρηση, το κάνουμε αθόρυβα και χωρίς περιττές κινήσεις.

Είναι πολύ σημαντικό να λαμβάνουμε υπ’ όψιν ότι υπάρχουν ήχοι που είναι λίγο ως πολύ ενοχλητικοί σε χώρους συναυλιών και είναι καλό να τους αποφεύγουμε. Ένας τέτοιος ήχος είναι η ομιλία, το να μιλάμε με το διπλανό μας, δηλαδή, έστω και ψιθυριστά. Η ακουστική των συναυλιακών χώρων, ειδικά αν είναι κλειστοί, ενισχύει ακόμη και τους ψίθυρους.

Ακόμη, πολύ προσοχή θα πρέπει να δοθεί από τους ακροατές σε τσάντες ή σακούλες που τυχόν έχουν μαζί τους. Συνήθως οι γυναικείες τσάντες ανοίγουν με θόρυβο και πέφτουν από τη θέση τους με πάταγο! Για να τα αποφύγουμε όλα αυτά, τις τοποθετούμε σε ασφαλές μέρος και αποφεύγουμε το άσκοπο άνοιγμά τους. Φροντίζουμε, ακόμη, να απενεργοποιούμε τα κινητά μας τηλέφωνα πριν την έναρξη της συναυλίας, αφού δεν υπάρχει πιο προσβλητικό και δυσάρεστο για όλους άκουσμα από αυτό.

Όσο κι αν φαίνεται σε πολλούς υπερβολικό, εξ ίσου ενοχλητικός είναι και ο θόρυβος του βήχα κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας. Αν γνωρίζουμε, λοιπόν εκ των προτέρων ότι έχουμε βήχα, καλό είναι να έχουμε εφοδιαστεί με καραμέλες και μαντήλι, για να μειώσουμε το άκουσμα του βήχα. Σε περίπτωση δε παροξυσμικού βήχα, ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την επιθυμία μας για συναυλία. Ούτε εμείς θα τη χαρούμε, ούτε οι γύρω μας.

 

Παρουσία παιδιών σε συναυλίες «κλασσικής» μουσικής

Όλοι επιθυμούμε τη συμμετοχή των παιδιών στις τέχνες για ευνόητους λόγους. Όμως πριν πάρουμε μαζί μας κάποιο παιδί σε μια συναυλία πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις περιστάσεις. Ακόμη, καλό θα ήταν να διαλέξουμε θέσεις κοντά στις εξόδους για εύκολη απομάκρυνση.

Οσον αφορά το πρώτο «βάπτισμα» των παιδιών στους συναυλιακούς χώρους, καλό θα είναι να διαλέξουμε εύκολα κι ευχάριστα προγράμματα (π.χ. Όπερες διασκευασμένες για παιδιά, μουσικά πρωινά στο Μέγαρο Μουσικής, συναυλίες εξωτερικών χώρων). Έτσι θα είναι πιο εύκολη η μύησή τους στη μουσική αλλά και η παραμονή τους στο χώρο.

 

Χειροκρότημα

Το χειροκρότημα στους συναυλιακούς χώρους είναι ένα θέμα που απασχολεί τους ακροατές και που πολύ συχνά όντας σε λάθος χρονική στιγμή καταστρέφει την ομαλή ακρόαση.

Πότε μπορούμε να χειροκροτούμε; Σε συναυλίες της λεγόμενης «κλασσικής» μουσικής το χειροκρότημα έχει θέση μόνο στο τέλος όλου του μουσικού έργου, π.χ. στο τέλος ενός κοντσέρτου μιας συμφωνίας Ποτέ ανάμεσα στα μέρη του έργου, όσο κι αν το επιθυμούμε. Αν δε γνωρίζουμε πότε τελειώνει ένα έργο, τότε το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε τα χειροκροτήματα των άλλων. Ακόμη, χειροκροτούμε όταν ανεβαίνει στη σκηνή η ορχήστρα, το πρώτο βιολί, οι σολίστ και φυσικά ο μαέστρος. Ίσως ακούγεται κακό και να πρέπει να καταπιέσουμε την επιθυμία μας για χειροκρότημα, αλλά ο λόγος είναι ότι οι μουσικοί, αν και κολακεύονται από τον ενθουσιασμό μας, θέλουν να υπάρχει ολοκληρωμένη δομή του έργου χωρίς παρεμβολές και για δική τους αυτοσυγκέντρωση, αλλά κυρίως για τη δική μας καλύτερη κατανόηση του έργου.

Με τα παραπάνω δεν εννοούμε ότι πρέπει να είμαστε σε ακινησία και ένταση κατά τη διάρκεια της συναυλίας ,αλλά το αντίθετο. Να χαλαρώνουμε, να ταξιδεύουμε και να χαιρόμαστε τη στιγμή. Αλλά πρέπει να βοηθάμε να υπάρχει σιγή. Οι μουσικοί θα νιώσουν τη συμμετοχή μας και θα προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους. Μόνο κοινή λογική και σεβασμός χρειάζεται.