Open menu

Κυρίες και Κύριοι, 
Η μουσική στην όποια έκφρασή της επηρεάζει συναισθηματικά τον άνθρωπο, καθώς η διάθεσή μας πάρα πολλές φορές μπορεί να μεταλλαχθεί στο άκουσμα κάποιου ρυθμού ή στην ερμηνεία κάποιων στίχων, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Ενδεχομένως να ανεβούμε ψυχολογικά αλλά και να μελαγχολήσουμε ή να συγκινηθούμε. Από την άλλη, μπορεί να εκτονωθούμε ή να χαλαρώσουμε και να συλλογισθούμε. Συναισθηματικά, η μουσική μας επηρεάζει πολύ είτε γιατί τη συνδέουμε με περιόδους, καταστάσεις και πρόσωπα στη ζωή μας είτε γιατί τη χρησιμοποιούμε ως μέσο έκφρασης, καλλιτεχνικής δημιουργίας, ονειροπόλησης, αλλά και απελευθέρωσης από την υπάρχουσα κατάστασή μας.  
Αν λοιπόν η μουσική πραγματώνει όλα τα παραπάνω, η κλασική μουσική τα υλοποιεί στο έπακρο. Η έννοια της κλασικής μουσικής - με το επίθετο κλασικός  να προέρχεται από τη λατινική λέξη -classicus  που σημαίνει κάτι εξαιρετικό- συνδέεται με την ελληνική και λατινική αρχαιότητα, παραπέμπει σε μία "ανώτερη" μορφή μουσικής σύνθεσης, με «σοβαρούς» σκοπούς και πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Η κλασική μουσική δημιουργήθηκε από την ιντελιγκέντσια που έφυγε από το Βυζάντιο με την πτώση του, κι εγκαταστάθηκε στην Ιταλία. Όλη η όπερα είναι βασισμένη στην ελληνική μυθολογία. Με τον όρο κλασική εποχή της μουσικής αναφερόμαστε στην κλασική περίοδο της Δυτικής μουσικής, η οποία ξεκίνησε περίπου το 1750 και τερματίστηκε μεταξύ του 1810 και 1830. Η κλασική εποχή ακολούθησε την Μπαρόκ περίοδο και προηγήθηκε του ρομαντισμού. Αποτέλεσε την περίοδο κατά την οποία ξεχώρισαν οι μορφές πολύ σημαντικών συνθετών, όπως του Ιωσήφ Χάυδν, του Μότσαρτ και του Μπετόβεν

Πριν ένα μήνα περίπου είχαμε την ευκαιρία, την τύχη να επισκεφθεί το σχολείο μας, ο κ. Καβάκος, ο τιμημένος με τα μεγαλύτερα διεθνή μουσικά βραβεία.  Το παιδί-θαύμα που εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους μουσικούς του κλασικού ρεπερτορίου. Ένας ακόμη καλλιτέχνης - μετρημένοι στα δάχτυλα είναι - που έσπασε το φράγμα της ελληνικής απομόνωσης και μιζέριας και που, διανύοντας εκατοντάδες χιλιάδες μίλια, χαρίζει απαράμιλλη ευφροσύνη και βαθύτατη συγκίνηση στους λάτρεις της κλασικής μουσικής από τη μία άκρη της Γης στην άλλη. Ο κ Καβάκος , λοιπόν, σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ με αφορμή συνεργασία του με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης μίλησε για την αριστεία και το ταλέντο. Για την αριστεία είχε πει το έξης: Η αριστεία είναι σαν την Ιθάκη και η επιδίωξή της απαιτεί έναν τρόπο ζωής. Πρέπει κανείς να μοχθήσει πάρα πολύ. Πρέπει να αφιερώσει τη ζωή του σε κάτι συγκεκριμένο που δεν είναι και σίγουρο ότι θα το πετύχει - ότι θα το πετύχει με την έννοια της αναγνώρισης από τους άλλους. Την αριστεία έχουμε χρέος να την επιδιώκουμε, αλλά όχι να θέλουμε να την κατακτήσουμε. Δεν κατακτιέται, επειδή όσο περισσότερο εμβαθύνουμε, τόσο ανοίγονται νέοι ορίζοντες. Η κατοχή περιορίζει». 
Για το ταλέντο το είχε θεωρήσει Θεία παρέμβαση. Θείο άγγιγμα. Είναι η βοήθεια προς κάποιους να ξεπεράσουν τον χρόνο.  Αλλά το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Όποιος αρκεστεί μόνο σε αυτό κινδυνεύει να γίνει όπως το τάλαντο της γνωστής παραβολής
Εύλογα θα αναρωτηθείτε γιατί αναφέρονται αυτά σε τούτη τη βραδιά. Η απάντηση είναι η ακόλουθη: Βρισκόμαστε εδώ σήμερα για να ακούσουμε δύο νέους ανθρώπους, καθηγητές στο Μουσικό σχολείο να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους, να δίνουν ένα μικρό δείγμα της δουλειάς τους, χαρίζοντάς μας συγκίνηση και συναισθηματική ηρεμία με τον τρόπο που μόνο η κλασική μουσική ποιεί. Αυτό που θα ακούσουμε απόψε είναι αποτέλεσμα πολύς προσωπικής δουλειάς, μόχθου, χρόνου στο χώρο του σχολείου -και όχι μόνο- των δύο νέων, και εκλεκτών συναδέλφων, οι οποίοι αφιλοκερδώς και οικειοθελώς πήραν την πρωτοβουλία να μας χαρίσουν. Έτσι το τάλαντο θα γίνει ταλέντο και το ταλέντο, Ηλία και Φωτεινή, θα φέρει την αριστεία, την αναγνώριση, την τιμή, τη διάκριση και κυρίως την εσωτερική ικανοποίηση. 
Σε αυτούς τους νέους ανθρώπους ως Διευθύντρια του σχολείου το να εκφραστώ με ένα μόνο ευχαριστώ νομίζω ότι είναι πολύ μικρό. Η ευγνωμοσύνη και ο θαυμασμός από μέρους μας, της Διεύθυνσης του σχολείου, του Συλλόγου Διδασκόντων και των μαθητών, του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, του κοινού που μας στηρίζει απόψε με την παρουσία του ας είναι η ανταμοιβή σας ηθική. Στην εποχή της ύλης φαντάζει μηδαμινή , σε μέρες όμως και στιγμές πνευματικής ανάτασης φαντάζει και είναι σπουδαία με την αριστοτελική έννοια του όρου. 
Με αυτά τα λίγα λόγια παραχωρώ το λόγο για το υπόλοιπο της βραδιάς στην κ. Αλεξάκη, την υποδιευθύντρια του σχολείου, και την καλλιέργεια της ψυχής μας και του αισθητικού μας κριτηρίου στον κ. Φουλίδη και την κ Αλεξοπούλου.
Ευχαρστώ και εσας, εκλεκτό κοινό, για την προσέλευσή σας