Δευτέρα, 23 Ιουνίου, 9 μ.μ. στο προαύλιο του Σχολείου
ΟΛΥΜΠΙΑ! ΑΚΟΥΓΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ...
Το μουσειοπαιδαγωγικό πρόγραμμα «Ολυμπία: Ακούγοντας τη Μουσική των άστρων» πραγματοποιείται από το Μουσικό Σχολείο Αγρινίου (Γυμνάσιο και Λύκειο) σε σύμπραξη με το 4ο Γυμνάσιο Αγρινίου. Υπάγεται στο πρόγραμμα «Ολυμπιακή Παιδεία» του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, από το οποίο επιδοτήθηκε με 22.500 Ε.
Μουσειοπαιδαγωγικό πρόγραμμα είναι ένα σύνολο από προγραμματισμένες δραστηριότητες που αποσκοπούν στη μάθηση κάποιου ή κάποιων γνωστικών αντικειμένων. Με αυτό επιδιώκεται η προαγωγή και υποστήριξη της γνώσης με τρόπους που υποστηρίζουν την ανάπτυξη της πνευματικής αυτονομίας καθώς και της δημιουργικής και κριτικής ικανότητας αυτών στους οποίους απευθύνεται το πρόγραμμα
Σκοπός του συγκεκριμένου προγράμματος ήταν η ανάδειξη της σύνδεσης του ολυμπιακού ιδεώδους με το φυσικό περιβάλλον, την αστρονομία, τη φιλοσοφία και τη μουσική ως βασικούς άξονες της παιδείας, που απαιτούνταν να έχει ένας αθλητής, καθώς και η σύνδεση τοπικών μύθων της περιοχής μας, της Αιτωλίας με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Στόχος της δράσης ήταν η ανάπτυξη της ομαδικότητας, της επικοινωνίας και της συνενοχής των μελών των ομάδων και η δημιουργική έκφραση των ίδιων των παιδιών.
Η προσέγγιση έγινε με αφετηρία τις εμπειρίες των ίδιων των παιδιών μέσα από δημιουργικές δραστηριότητες, θεατρικό παιχνίδι και εικαστικούς τρόπους, που βασίζονταν στην έκφραση των ανησυχιών, των ονείρων και των αναζητήσεων των μαθητών. Με το πρόγραμμα αυτό δίνεται έμφαση στη διαδικασία της παιδείας και της αγωγής ενός αθλητή που συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρόκειται για την άρρηκτη ισορροπία του ήθους, του νου και της ψυχής ενός αθλητή που χαρακτηρίζει το μέτρο, που βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον και που εκφράζεται μέσα από το κάλλος του καλογυμνασμένου σώματος και των επιδόσεων του κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.
Μέσα στα πλαίσια της δράσης πραγματοποιήθηκαν διάφορες εκδηλώσεις, εκδρομές στη Θεσσαλονίκη, στο Θέρμο, στην Ολυμπία και ολιγοήμερη εγκατάσταση κινητού πλανητάριου στο 4ο Γυμνάσιο.
Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με εκδηλώσεις μέσα στο χώρο του σχολείου, αλλά και σε ανοιχτούς υπαίθριους χώρους. Έτσι ο χώρος του σχολείου διευρύνεται έξω από τα στενά όρια του προκαλώντας και προσκαλώντας την κοινωνία και τον κάθε απλό πολίτη να αφιερώσει λίγα λεπτά για να «φανταστεί» και να «ταξιδέψει» μέσα από τη νεανική ματιά των παιδιών.
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 4 ομάδες:
Ομάδα 1η
Ομάδα Μύθων: ((ΠαραμύθΙ...μύθΙ...μύθοι»
Αφετηρία της ομάδας η σύνδεση των Ολυμπιακών Αγώνων με την Αιτωλία. Η εγκατάσταση των Αιτωλών στην περιοχή της Ήλιδας... Κι ο μύθος γίνεται ένα μαγικό παραμύθι.
Κάποτε δυο Αιτωλοί βασιλιάδες, ο Όξυλος και ο Θέρμιος, αγωνίστηκαν στη δισκοβολία. Ο Όξυλος όμως σκότωσε κατά λάθος τον αδελφό του με το δίσκο. Για να απαλλαγεί από το κακό έφυγε στην Ήλιδα. Μετά από ένα χρόνο επιστρέφοντας στην Αιτωλία συναντήθηκε με τους Ηρακλείδες, τους γνωστούς σε όλους μας Δωριείς. Σύμφωνα με χρησμό που είχαν λάβει οι Ηρακλείδες έκαναν αρχηγό τους τον τριόμματο Όξυλο και αυτός αφού τους οδήγησε στην Αρκαδία εγκαταστάθηκε στην Ήλιδα, δημιουργώντας έναν συνοικισμό και οργανώνοντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Απόγονος του Όξυλου ήταν ο βασιλιάς της Ήλιδας, Ίφιτος. Οι αγώνες είχαν ξεχαστεί και μαζί με τον σύμμαχό του το βασιλιά της Σπάρτης, τον Λυκούργο, βρισκόταν σε πόλεμο με τη γειτονική πόλη της Πίσας και τον βασιλιά Κλεισθένη. Τελικά έπειτα από χρησμό ο Ίφιτος βρήκε την ιερή ελιά που είχε φυτέψει στο ιερό το άλσος ο Ηρακλής, αναδιοργάνωσε τους αγώνες και υπογράφτηκε μαζί με τους άλλους δυο βασιλιάδες η ιερή εκεχειρία πάνω σε δίσκο, σύμφωνα με την οποία οι πόλεμοι σταματούσαν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Έπειτα από βιωματική προσέγγιση των μύθων της Ολυμπίας και της Αιτωλίας με θεατρικό παιχνίδι και αυτοσχεδιασμούς τα παιδιά της ομάδας των μύθων οργάνωσαν θεατρική παράσταση με θέμα το μύθο του Όξυλου και του Ίφιτου, με τίτλο «Η Ολυμπία και οι Ολυμπιακοί αγώνες».
Ομάδα 2η
Ομάδα Μουσικής: «Παίξε το ρυθμό των άστρων»
Μια μελωδία είναι η ζωή. Ο ρυθμός της καρδιάς του ανθρώπου χτυπούσε δυνατά κάθε τέσσερα χρόνια στην Αρχαία Ολυμπία. Ήταν η Μουσική της Φύσης και του Σύμπαντος, η τέχνη των Μουσών. Η Μουσική στην αρχαιότητα ήταν όχι μόνο η τέχνη των ήχων, αλλά και της ποίησης και του χορού. Η αρμονία της Φύσης προβάλλονταν μέσα από ένα καλογυμνασμένο σώμα.
Μετά από μια σκληρή και κουραστική μέρα προπόνησης η μουσική σε αναπτερώνει, σε ηρεμεί, σε οδηγεί σε κόσμους μακρινούς, εκεί που ο ήχος από το θρόισμα των φύλλων, ο ήχος από το ποτάμι, ο ήχος των πουλιών γίνονται ένα με τις συγχορδίες των άστρων. Και ο αθλητής, πάλει το κορμί του στο ρυθμό του αυλητή, χτυπά με δύναμη τα πόδια του στη γη και εκτινάσσεσαι μέχρι τα ουράνια, ωσάν να πιάνει τ’ άστρα. Είναι η στιγμή που φεύγει το πνεύμα απ' το κορμί και ο ενθουσιασμός κυριεύει την ψυχή. Είναι η στιγμή που ξεπερνά τον χρόνο και τον χώρο. Ζει ελεύθερος, κάθε του κίνηση και ένα σημάδι, κάθε του κύτταρο και μια νότα.
Με την ομάδα της Μουσικής έγινε προσπάθεια μελέτης των παραπάνω εννοιών, της ένταξης της μουσικής μέσα στην παιδεία του πολίτη / αθλητή των αρχαίων χρόνων, της σύνδεσης αυτής της τέχνης με την ελευθερία και τη δημοκρατία, της μορφής και χρήσης των αρχαίων μουσικών οργάνων, της φιλοσοφίας, των θεωριών του Πυθαγόρα κ.λ.π.
Είναι δύσκολο να μάθεις να ακούς, να νιώθεις την ταλάντωση της χορδής στο σώμα σου, να ταξιδεύεις με μια νότα σε κόσμους μακρινούς, να αφουγκράζεσαι τους ήχους κάθε άστρου, να χρωματίζεις την κάθε σου στιγμή με την παλέτα των συναισθημάτων σου. Κάθε νότα και ένα συναίσθημα, κάθε ήχος και ένας κόσμος.
Ομάδα 3η
Ομάδα Αστρονομίας: «Οσα έχει ο ουρανός τριγύρω στο φεγγάρι»
Ένας αθλητής, ένας απλός πολίτης ταξιδεύει για να φτάσει στην Ολυμπία με οδηγό τ’ αστέρια Άλλοι πάλι τα βράδια κατά τη διάρκεια των αγώνων κάνουν πηγαδάκια, κοιτάζουν τον Ουρανό και ονειρεύονται, Συζητούν για την ομορφιά του, για τα σημάδια πλοήγησης, για τους μύθους του κάθε αστερισμού, για την αρμονία του Σύμπαντος. Κι όσο κοιτούν ψηλά, ο μακρινός κόσμος των άστρων φαίνεται να πλησιάζει όλο και περισσότερο τη γη, Οι αθλητές συζητούν, ανταλλάσσουν απόψεις. Οι θεοί ζουν στα υψώματα, κοντά στην ουράνια θόλο, στον Όλυμπο κι ο Δίας στην Ολυμπία. Για να φτάσουν τη σφαίρα του θεϊκού πρέπει να καταφέρουν να αφουγκραστούν τον κόσμο του Ουρανού, το ρυθμό, τη σοφία και την αρμονία του με μέτρο και με σύνεση,
Κι ο άνθρωπος κατάκτησε «το μαγικό εκείνο κόσμο», όμως ξέχασε με τον καιρό να κοιτά ψηλά, να θρώσκει άνω (κατά την ετυμολογία της λέξης άνθρωπος) να ονειρεύεται, να αναζητά τον «δικό του πλανήτη». Απομυθοποίησε το μαγικό κόσμο του Ουρανού και διεύρυνε τη γνώση του αναζητώντας νέους κόσμους, νέους γαλαξίες,
Όμως τα παιδιά ξέρουν ακόμα να θωρούν ψηλά, να νιώθουν, να ονειρεύονται....
Η ομάδα της αστρονομίας παρουσιάζει ένα χορόδραμα με τίτλο «Ολυμπία: Ακούγοντας τη Μουσική των άστρων» Με χορευτικές κινήσεις, που προέκυψαν από θεατρικά παιχνίδια και αυτοσχεδιασμούς η ομάδα θα «κινηθεί» και θα «λειτουργήσει» ακούγοντας τη Μουσική των άστρων και φέρνοντάς την κοντά μας,
Ομάδα 4η
Ομάδα φιλοσοφίας: (( Εγώ. ο Ολυμπιονίκης ο φίλος της Σοφίας»
Ολυμπία, τόπος πολυφωνίας και διαλόγου. Ένα λαϊκό πανηγύρι, μια συνάθροιση, όπου ρήτορες, φιλόσοφοι, ποιητές, πολιτικοί. Περίανδρος, Αναξαγόρας, Ηρόδοτος, Θεμιστοκλής, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Γοργίας, Λυσίας, Ισοκράτης, Πίνδαρος, Φίλιππος Β', Μ. Αλέξανδρος είναι μερικές μόνο από τις προσωπικότητες που πέρασαν από το ιερό της Ολυμπίας ως αθλητές, ως θεατές ή ως πρόσωπα του λόγου και του πολιτικού στίβου. Αναρίθμητοι προσκυνητές ή θεατές, πλούσιοι ευγενείς και φτωχοί βιοπαλαιστές ταξίδευαν από τα πέρατα της ελληνικής οικουμένης, από τη Δύση και την Ανατολή και γίνονταν κοινωνοί νέων ιδεών και αντιλήψεων.
Η ομάδα της φιλοσοφίας επιχείρησε να μυηθεί στις βασικές αρχές της φιλοσοφίας με αφορμή τις πιο σημαντικές προσωπικότητες που πέρασαν από την Αρχαία Ολυμπία. Τα φιλοσοφικά ερωτήματα είναι λίγα όμως οι απαντήσεις ίσως να ξεπερνούν τον αριθμό των άστρων. Ποιος είμαι; Πώς γεννήθηκε ο κόσμος; Γιατί να ζω; Τι ακολουθεί μετά το θάνατο: Τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή; Απορίες που απασχολούν τον άνθρωπο για αιώνες... Απορία και θαυμασμός για κάθε τι που μας περιβάλλει.
Ας ξαναθυμηθούμε την ικανότητα που έχουν όλα τα μικρά παιδιά να ανακαλύπτουν τον κόσμο, πριν αρχίσουν να μαθαίνουν να μιλούν. Ας δούμε τον κόσμο μας με μια άλλη ματιά, διαφορετική την κάθε στιγμή. Κάθε στιγμή και μια ανακάλυψη που αργότερα θα βασιστεί στην εμπειρία και τη λογική. Για έναν φιλόσοφο ο κόσμος είναι κάτι το μυστηριώδες, το αινιγματικό. Για ένα παιδί κάτι το μαγικό. Ας αφήσουμε να εκφραστεί το παιδί που κρύβεται μέσα μας, ας πιστέψουμε στις ιδέες και τις θεωρήσεις των νέων, ας προσπαθήσουμε να γίνουμε έστω και για μια στιγμή φίλοι της Σοφίας.