ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Ένας μύθος λέει πως: Κάποτε τα χελιδόνια δεν ήξεραν να μεταναστεύουν προς τις νοτιότερες περιοχές, όταν έφτανε ο χειμώνας. Πέθαιναν πολλά από αυτά και υπήρχε ο κίνδυνος να εκλείψει το είδος τους. Ένας άνθρωπος του Θεού στεναχωρήθηκε γι’ αυτό και θέλησε να τα βοηθήσει. Παρακάλεσε το Θεό να γίνει και αυτός χελιδόνι. Έγινε χελιδόνι, έχοντας όμως τη διάνοια του ανθρώπου και τα έμαθε να προσανατολίζονται στις νοτιότερες περιοχές, όταν έφτανε ο χειμώνας. Από τότε τα χελιδόνια σώθηκαν. Έτσι και ο άνθρωπος μετά την παρακοή των Πρωτόπλαστων, ήμασταν χαμένοι μέχρι που ο Θεός έγινε άνθρωπος στο πρόσωπο του Χριστού. Και έτσι κατέβηκε ο Θεός από τον Ουρανό στη γη, για να ανεβάσει από τη γη στον Ουρανό τον άνθρωπο.
Ας μεταφερθούμε για λίγο στη σκηνικό εκείνης της μοναδικής νύχτας, της Θείας Γέννησης:Το Θείο Βρέφος στη μητρική αγκαλιά της Παναγίας σε μια φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ, πλάι ο προστάτης Ιωσήφ, οι ποιμένες καταφθάνουν ως ταπεινοί προσκυνητές ακούγοντας το μήνυμα από τους αγγέλους, οι μάγοι πορεύονται με τα δώρα τους, χρυσάφι, όπως πρέπει σ’ ένα βασιλιά· λιβάνι, για να δείξουν πως είναι Θεός· σμύρνα, για να δείξουν πως σαν άνθρωπος θα δοκιμάσει το θάνατο.
Ο Χριστός γεννήθηκε μέσα σ’ένα Σπήλαιο, σε μια Φάτνη από ταπείνωση· πτώχευσε και κατέβηκε από τον Ουρανό για να κάνει πλούσιους εμάς και να μας ανεβάσει πάλι στον Παράδεισο. Όπως ο Θεός είναι ταπεινός, έτσι καλούμαστε να μάθουμε και εμείς να ζούμε λιτά και ταπεινά.
Ο Βράχος έπαιξε ρόλο στη Ζωή του Χριστού: μέσα στον Έναν γεννήθηκε, στο Δεύτερο Σταυρώθηκε, στον Τρίτο Τάφηκε και Αναστήθηκε και στον Τέταρτο Αναλήφθηκε. Ο Βράχος συμβολίζει τις λίθινες ψυχές που μαλάκωσαν με την Έλευση του Μεσσία.
Παρ’ όλο που η Γέννηση του Χριστού είναι ένα χαρμόσυνο μήνυμα, παρηγοριά και σωτηρία για τους ανθρώπους, πολλοί ακόμα και χριστιανοί ζουν μόνο εξωτερικά, με υλικό τρόπο τα Χριστούγεννα, παραμερίζοντας εντελώς το πραγματικό νόημα της εορτής. Μένουν μόνο στα δώρα, στο στόλισμα των σπιτιών, στα νόστιμα φαγητά και γλυκά, στα πολλά φώτα και δεν εκκλησιάζονται, δε συμμετέχουν στη Μυστηριακή Ζωή της Εκκλησίας και δε μοιράζονται τη χαρά των Χριστουγέννων με τους πονεμένους συνανθρώπους τους.
Θα μου επιτρέψετε, παιδιά μου, να σας διαβάσω μια ιστορία την οποία αλίευσα από το διαδίκτυο. Ακουστε την
Την Κυριακή σκέφθηκα ναστολίσω το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Πάντα το στόλιζα από νωρίς για να το «χορτάσω». Έτσι λοιπόν γυρνώντας από τη δουλειά και έχοντας χρόνο, σταμάτησα σε ένα σούπερ –μάρκετ γνωστής αλυσίδας. Πάρκαρα το υπέροχο μπλε Chevrolet μου που με πολύ κόπο και ιδρώτα απόκτησα με δόσεις πριν από λίγους μήνες και μπήκα μέσα για να αγοράσω στολίδια Είχα από μέρες βάλει στο μάτι κάτι υπέροχες γυάλινες μπάλες χρώματος κόκκινο-χρυσό και ένα τεράστιο κόκκινο αστέρι ένα τηλεφώνημα όμως και το κακό σήμα που είχα μέσα στο σούπερ –μάρκετ, με ανάγκασε να βγω στον προαύλιο χώρο του για να μπορέσω να συνομιλήσω.
Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε ή ποια αόρατη δύναμη με έκανε και κοίταξα στον σκουπιδοτενεκέπου βρισκόταν έξω από το κατάστημα , γιατί πραγματικά τόσο αφηρημένη ήμουν με τη συνομιλία που είχα , αν δεν κοιτούσα πολύ προσεκτικά , δε θα καταλάβαινα ότι ανάμεσα στο σωρό με τις κούτες υπήρχε ένας άνθρωπος που έψαχνε για φαγητό. Κάποια στιγμή αυτή η σιλουέτα των 82 χειμώνων σήκωσε το πρόσωπό της και με κοίταξε με ένα βλέμμα θλίψης , απογοήτευσης και περηφάνιας. Και σας μιλώ ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως έγινε και ενώ αυτή ήταν μέσα στα σκουπίδια εγώ να νιώσω ντροπή
Η φωνή της φίλης μου με έβγαλε από το λήθαργο… Το σοκ μου ήταν τοσομεγαλο που το έκλεισα απότομα χωρίς να εξηγήσω.
Μπήκα τρέχοντας στο σούπερ μαρκετ , γέμισα γρήγορα τις τσάντες, πλήρωσα και κατευθύνθηκα στο μέρος όπου είχα δει τη γιαγιούλα
Να πάρε γιαγιά. Δεν είναι τίποτε. Λίγο γάλα μακαρόνια και κάποια άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Έτσι για το καλό των ημερών είπα, κοιτώνταςαμήχανα
Και εκεί είδα μια γυναίκα 82 χρόνων να γονατίζει κλαίγοντας και να μου φιλάει το χέρι.
Μου έπεσαν κυριολεκτικά οι τσάντες από τα χέρια. Γονάτισα γεμάτη ντροπή και αμηχανία και την αγκάλιασα. Καθίσαμε μαζί μια ώρα περίπου μιλώντας και η γιαγιά μου δίδαξε ένα πολύ σημαντικό μάθημα: «Να εκτιμάς και να νιώθεις ευγνωμοσύνη για αυτά που έχεις. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι, όχι τόσο μακριά από σένα , που θα παρακαλούσαν να είχαν τα μισά από όσα έχεις.
Γυρνώντας στο σπίτι , στόλισα το δέντρο και άναψα το τζάκι.. Και εκεί καθισμένη στον καναπέ μου , είδα ότι οι παλιές ξεθωριασμένες μπάλεςπου κρέμονταν από το δέντρο μου , φάνταζαν πολύ πιο όμορφες από τις καινούριες κατακόκκινες που θα αγόραζαΗ προσφορά αγάπης προς το συνάνθρωπό μας ωφελεί εμάς περισσότερο. Μας γεμίζει χαρά και τις απλές μέρες αλλά και τις γιορτινές περισσότερο.
Έτσι, παιδιά μου η μαγική ατμόσφαιρα του τελευταίου δεκαήμερου του Δεκέμβρη ας έχει ιδιαίτερη επίδραση σε όλους μας. Ας αγγίξει τα κατάβαθα της ψυχής μας και έχει την ικανότητα να μας ξανακάνει παιδιά. Αναβιώνοντας τα έθιμα ας νιώσουμε την ανθρώπινη και αναντικατάστατη ανάγκη επαφής με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Μα πάνω από όλα, ας πετάξουμε τις μάσκες και τα προσωπεία, ώστε να ανοίξει διάπλατα η καρδιά και να ξεχειλίσει η αγνή αγάπη και η αδελφοσύνη για όλο τον κόσμο.
Σήμερα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουν τη μικρή μας γιορτή, η οποία εχειφιλανθρωπικοχαρακτηρα οι μαθητές της Ε΄καιΣτ του 21ου Δημοτικού
2 περιστέρια να ΄ρθούνε να φέρουνε ευχές
0 λοι σας να γιορτάσετε με γέλια και χαρές.
1 όμορφο ξεκίνημα να έχει η χρονιά
8 χιλιάδες όνειρα να βγούν αληθινά.
Για τη χρονιά που έρχεται,
ευχή καρδιάς θα κάνω!
Η μοίρα να σκορπά χαρές
να περπατάτε απάνω!
Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΣΑΣ